Op 6 juli 1945 kwam hij in het zuid Finse Mikkeli ter wereld. In 1964 startte hij een tweede leven, dat hem wereldfaam zou brengen. Dat jaar deed hij als junior zijn intrede in de motorcross op een 250 cc Husqvarna. Bij gebrek aan voldoende concurrentie, immers, zijn latere aartsrivaal Kalevi Vehkonen was toen al senior rijder, kwam Heikki daardoor al het volgende jaar in de seniorklasse uit. Hij debuteerde 'thuis' op het Hyvinkää circuit, overigens met weinig succes. Hij had een maand voor die eerste race zijn arm gebroken, en hoewel hij er niet over dacht, van de wedstrijd af te zien, bezorgde zijn arm hem toch wel zoveel last dat hij geen noemenswaardig resultaat boekte in zijn eerste race voor het wereldkampioenschap.
De daaropvolgende jaren brachten hem wisselend succes. Maar in 1969 boekte Heikki zijn eerste grote Grand Prix overwinning, ten overstaan van een grote menigte 'eigen publiek'. En vanaf dat moment was er geen houden meer aan. Er volgden overwinningen in Zwitserland en Oostenrijk, en dat terwijl hij toen nog als privé-rijder uitkwam, met als enige steun de belofte, dat hij de onderdelen met reductie kon kopen.

Het contract met Husqvarna kwam eerst in 1970 tot stand. Hoewel de seizoenen, door het rijden in steeds meer internationale crossevenementen, steeds langer werden, waren ze voor Heikki, die beslist superbenzine in zijn aderen heeft in plaats van bloed, nog niet lang genoeg. Vandaar dat hij, samen met zijn goede vriend Jarno Saarinen, gedurende de winters van '64, '65 en '66 ijsspeedway wedstrijden reed. In 1967 scheidden zich hun wegen. Saarinen werd fabrieksrijder van Arwidsson/Yamaha en werd de 'Vliegende Fin' van de wegracerij, tot die ongeluksdag in Monza, Italië in 1973.

Op onze vraag of hij ooit een wegrace gereden heeft, antwoordt hij: 'Nog geen meter, hoewel ik wel een paar keer en met aardig succes, heb deelgenomen aan de Päjänne Rally'. (De Päjänne Rally is, evenals de Zweedse Novemberkassan, een van de zwaarste races die buiten de officiële Europese motorcross en wegrace circuits gereden wordt. De race heeft zijn naam te danken aan het Finse meer, waaromheen het circuit is uitgezet).

De wensdroom van de vrachtwagenmonteur Heikki Mikkola sinds 1964, ging in 1970 in vervulling. Hij reed toen zijn eerste seizoen als fulltime beroepsrijder en was eindelijk in zijn element. Hij bereikte een vierde plaats bij de wereldkampioen- schappen en zag zelfs kans, de Amerikaanse zomercross series te winnen.

De daaropvolgende jaren zagen we steeds weer het patroon van 1970 terugkomen. In 1971 begon hij zich al eind januari reisvaardig te maken (en reisvaardig maken betekent voor Heikki niet alleen motorfietsen inladen, maar ook vrouw Kaija en later ook nog dochter Hanna. die in 1971 werd geboren). Hij begon met een zeer vroege race in België, het land van de motorcrossliefhebbers bij uitstek en ook het land waar hij de meest populaire buitenlander is, met werkelijk duizenden supporters. Hij voelt, meer dan de meeste andere buitenlandse rijders, uitstekend de eigenaardigheden van de Belgische en Nederlandse circuits aan. In 1971 werd hij opnieuw vierde bij de wereldkampioenschappen, na overwinningen in Nederland en Finland.