De eerste keer dat ik Heikki Mikkola “live” aan het werk zag, was in 1974, tijdens de Nederlandse Grand Prix Motocross 500cc in Markelo. Ik was toen 13 jaar en vanaf dat moment was Heikki mijn grootste idool. Ik bleef zijn resultaten nauwlettend volgen en knipte alle verslagen uit de motorbladen. Zodoende heb ik in de loop der jaren erg veel materiaal verzameld, maar vond ik het zonde dat daar niemand anders van kon genieten. Daarom heb ik besloten om dat materiaal zoveel mogelijk via het internet te publiceren en zo de echte motocrossfans over de hele wereld te laten zien wat een geweldenaar Heikki Mikkola in die tijd was (en, wat mij betreft, nog steeds is).

Na, zoals bijna alle crossers, diverse brommers te hebben versleten op de crossbaan, begon ik in 1974 echt met motocrossen en reed ik op een 50cc Gebben-Kreidler. Helaas liep dat ding van de 10 keer rijden, negen keer vast, dus dat was niet echt een succes.

In 1976 kreeg ik van mijn ouders een tweedehands Yamaha YZ125 Monocross. Daar heb ik het crossen op geleerd. Een hele goede motor, ging vrijwel nooit stuk. In 1977 werd ik lid van de KNMV en begon landelijke wedstrijden te rijden, waarin ik erg veel ervaring kon opdoen.

In 1978 kocht ik mijn eerste nieuwe crosser, een Suzuki RM125C. Om meer wedstrijden te kunnen rijden ging ik over naar de GeLimBra, later de Motor Organisatie Nederland (MON).

In 1979 ging ik mijn geluk beproeven met een Honda 125cc Elsinore. Een zeer goede machine, helemaal rood (ook het motorblok). Vanaf dat moment begon het goed te gaan met de uitslagen.

Bij de MON werd ik in 1980 gepromoveerd naar de senioren 125cc. In 1980 ging ik (nog steeds bij de MON) rijden op een 125cc KTM en werd daar in 1981 vijfde in het Nederlands kampioenschap inters/senioren.

In 1982 ging ik terug naar de KNMV en nu koos ik voor de 250c klasse, ook op KTM. Ik begon bij de junioren (nationalen) in de B-groep. Het rijden ging goed, het hoogtepunt was denk ik de overwinning in Heerlen, op een hard circuit met veel hoogteverschillen. In 1983 promoveerde ik naar de senioren, na o.a. weer een overwinning in Heerlen.

Mijn eerste kampioenswedstrijd bij de 250cc inters/senioren begon best goed. In de eerste manche werd ik 20e, maar in de tweede manche haalde ik een 9e plaats. Ook in dat jaar deed ik mee aan een aantal wedstrijden in de superklasse (250cc en 500cc inters/senioren in één groep). Daarom kan ik altijd nog zeggen dat ik o.a. met Gerrit Wolsink, Gerard Rond en Kees van der Ven aan het starthek heb gestaan.
Helaas kon ik vanwege het beschikbare budget het seizoen 1984 niet afmaken en ben ik in 1985 overgestapt naar de 500cc nationalen.

Samen met mijn broer Eric (oud GP-rijder, die zijn carrière aan het afbouwen was) hebben we in 1985 nog diverse wedstrijden gewonnen en hebben we nog aan een internationale wedstrijd in Polen meegedaan.
Halverwege 1986 was het geld toch echt op, heb ik daags na een internationale wedstrijd in Hongarije de motor teruggebracht naar Brouwer Motors in Zwartebroek en vervolgens mijn helm aan de wilgen gehangen.

Van het abrupt stoppen heb ik nooit echt spijt gehad, ik had het allemaal wel gezien. Ik kan er met erg veel plezier op terugkijken.

Nu vermaak ik mij met mijn wegmotor en rij graag in Duitsland toertochten met zoveel mogelijk bochtige wegen. Ik zet die routes zelf op de computer uit. Succes verzekerd!! En eenmaal in de 2 jaar rijden we 14 dagen in de Alpen, voornamelijk de Dolomieten.

Nou……….dat was in vogelvlucht mijn "crosscarrière". Ik sluit het stukje af met te vertellen dat ik sinds 1987 getrouwd ben met Jacqueline (geb. 1960) en we samen twee kinderen op de wereld hebben gezet. Zoon Maikel (geb. 1990) en dochter Bianca (geb. 1995).
Ik hoop dat alle lezers van deze site over (voornamelijk) Heikki Mikkola er van genoten hebben.

Met sportieve groet,
Jan-Willem van Essen.