In 1973 bereikte hij de derde plaats, na hevige strijd te hebben geleverd met de Maico veteraan Adolf Weil. Het winnen van de Amerikaanse zomerseries datzelfde jaar, was een aardige troost voor het feit, dat hij geen kans had gezien het zilver te pakken en achter de Zweed Hakan Andersson te eindigen, die op een fabrieks Yamaha eerste was geworden.
Een snelle motor is nog geen garantie voor het winnen van een motocross. Wil je je aan het eind van de race bij de koplopers bevinden, dan spelen heel wat meer factoren een rol, en niet de geringste is het uithoudingsvermogen, het kost heel wat zweetdruppeltjes om een topconditie te bereiken én te houden. En een topconditie heeft Heikki Mikkola. Zijn longen zijn in staat, om voor iedere kilo lichaamsgewicht 82 milliliter zuurstof op te nemen, terwijl de doorsnee (rokende) man niet verder komt dan 40 en menig motocrossrijder ijshockeyspeler niet verder dan 60, wat als zeer goed wordt beschouwd. Heikki's' conditie is te vergelijken met de allerbeste skiërs op Olympisch niveau. Heikki's conditie is beslist geen geschenk van moeder Natuur. Een blik in het

'zwarte boekje' van Husqvarna's Team Manager Roland Arrehn leert ons, dat Heikki’s longcapaciteit gedurende de jaren is omhooggegaan: 63 mi in 1972,76 in 1973 en dan 82 in 1974. Die vooruitgang is te danken aan een harde, aangepaste training, die iedere dag zonder onderbreking begint met hardlopen, gevolgd door een serie zware gymnastiekoefeningen.

Een catastrofe leek overigens heel dicht bij toen hij tijdens de training voor de Duitse Grand Prix de baan uitvloog en rugklachten kreeg, waardoor hij niet aan de wedstrijd kon deelnemen. Gelukkig bleek hij wel in staat om op 7 juli aan de GP in Engeland deel te nemen.

Welke andere factoren spelen nu nog een rol bij de uitstekende resultaten, die Mikkola dit jaar al behaald heeft? Mikkola zelf zegt hierover: 'Ongetwijfeld is mijn Husqvarna machine een van de beste, snelste en betrouwbaarste machines, die er dit jaar rijden. 't Is werkelijk een fantastische machine. En dan Pelle Mas niet te vergeten, die is net zo fantastisch'.

Pelle Mas oftewel Per Olov Persson, één van de zeer goede monteurs In de motorcross sinds 1960, werkt nu voor Mikkola en het Husqvarna team. Desgevraagd zal Heikki zeker beamen, dat het begin van zijn succes en de komst van Pelle Mas samenvallen.
Er is, in de eerste fase van zijn status als fabrieksrijder, een periode geweest waarin Mikkola, dank zij voorgaande slechte ervaringen, zijn machine aan niemand toevertrouwde en zelf al het onderhoudswerk verrichtte, tot groot verdriet van Pelle Mas. Maar na die eerste periode heeft zich een enorm vertrouwen ontwikkeld tussen beide mannen en Mikkola heeft heel wat kunnen opsteken van de koele kritiek ven Pelle Mas en van zijn enorme in de loop der jaren opgedane, ervaringen op de Europese circuits.
Een goede monteur, een goede motor, een topconditie en de wil om te winner!, .dat zijn de ingrediënten van het huidige succes van Mikkola. Ook psychisch is hij in balans gekomen. Was hij vroeger een slechte starter, momenteel neemt hij vanaf de start de Ieiding. Dat is het materiaal, waaruit een werkelijke kampioen gemaakt wordt.