1971
1973
1974
1977
1978
1979
1993
1998
2000
2002
2007
Motorblad "Cycle", officiële nationale uitgave van de Canadese Motorfiets Vereniging,
oktober 1974.
HEIKKI MIKKOLA #1
Het heeft even geduurd, maar Heikki Mikkola is de nieuwe 500cc wereldkampioen motocross. U mag allemaal applaudisseren, hoewel ik er zeker van ben dat Heikki liever heeft dat u hem wat geld toewerpt. Niet dat Mikkola een geldwolf is, denk erom, het is enkel dat de negenentwintig jaar oude Fin een intens realistisch persoon is, een man die zich zeer waarschijnlijk precies zal herinneren welke weg hij heeft bewandeld om te komen tot waar hij nu staat. Tot dit jaar was Heikki niet eens nummer één bij Husqvarna. In plaats daarvan speelde hij voortdurend de tweede viool achter tweevoudig wereldkampioen Bengt Aberg, een man die de papieren in handen had en die – omdat het een Zweed was- wist waar de Husqvarna-roots lagen begraven. Zo ging Heikki voort in Aberg’s kleine maar allesoverheersende schaduw, kreeg de op één na beste motoren (als hij mazzel had) plus de Finse behandeling. Op zijn weg verwierf hij zijn vrouw Kaija, een dochter van vier jaar, Hanna en een buigen of barsten reputatie, die zich niet bijzonder druk scheen te maken over het feit dat ook hij wel eens wat zou kunnen breken. De oorspronkelijke "Ongetemde Fin."
Het maakt niet uit waar Heikki zich bevindt met betrekking tot eerste plaats, kijk uit
Het maakt niet uit waar Heikki zich bevindt met betrekking tot eerste plaats, kijk uit
voor hem. Een woeste rijder met een woeste instelling, de baard en dreigende blik verbergen een type dat houdt van een geintje, van feestvieren, graag bier drinkt, graag wat luidruchtig lol schopt met z'n kameraden en die onvermijdelijk een slechte maag leek te hebben, de ochtend voor een race. Maar veel mensen wisten dat allemaal niet, omdat Aberg er altijd was, alleraardigst, de glimlachende Roger DeCoster was wereldkampioen en Heikki, nou, Heikki brak een hoop.
En toen verliet Aberg Husqvarna, eerst voor Cheney met voorouderlijke dromen over de wederopstanding van de viertakt, daarna voor Bultaco. En Heikki, met een plotseling schaarse Zweedse stal Husqvarna-rijders, vanwege leeftijd en het Japanse geld, werd Husky’s nummer 1. Het was een goed moment.
Maar na drie jaar in de wildernis, drie jaren van nimmer serieuze bedreiging voor de wereldtitel, had Husqvarna de machine. Na de laatste manche in Luxemburg, nadat Heikki tot wereldkampioen was gekroond en de thuisfabriek het tijd vond worden voor een nieuwe constructeurtitel, berekende iemand dat de motor van Heikki in 55 officiële internationale manche’s (zowel
En toen verliet Aberg Husqvarna, eerst voor Cheney met voorouderlijke dromen over de wederopstanding van de viertakt, daarna voor Bultaco. En Heikki, met een plotseling schaarse Zweedse stal Husqvarna-rijders, vanwege leeftijd en het Japanse geld, werd Husky’s nummer 1. Het was een goed moment.
Maar na drie jaar in de wildernis, drie jaren van nimmer serieuze bedreiging voor de wereldtitel, had Husqvarna de machine. Na de laatste manche in Luxemburg, nadat Heikki tot wereldkampioen was gekroond en de thuisfabriek het tijd vond worden voor een nieuwe constructeurtitel, berekende iemand dat de motor van Heikki in 55 officiële internationale manche’s (zowel
HEIKKI MIKKOLA #1
Grand Prix als (inter)nationale) zonder ook maar één mechanisch defect aan de finish was gekomen. Een verbazingwekkend record. En Husqvarna had de man voor de machine. "Als hij niet geblesseerd raakt, zal hij winnen," werd er al gewoonlijk gezegd. En, "Als het geluk hem niet in de steek laat, gaat het hem lukken," anderen zouden er bewust aan toevoegen, er op de een of andere manier van verzekerd dat hij wel geblesseerd zou raken, dat het geluk niet bij hem blijft, dat de geschiedenis zich zou blijven herhalen. Maar Heikki Mikkola had de fiets, had hem eigenlijk pas voor de eerste keer en hij was een rijpe negenentwintig’er, de schijnbaar optimale leeftijd voor Europese kampioenen in wat gewoonlijk als "jongemannensport (dat wil zeggen onder de 25)” wordt omschreven.
De fiets zelf is een 360 Husky. Hij meet 354cc’s, heeft een speciale unieke Motoplat ontsteking, Girling gas- schokdempers, Husqvarna voorvork, een chroom-molybdeen frame, een (naar verluidt) standaard achtervork en een opgeboorde cilinder. Dat klinkt allemaal opmerkelijk matig, maar in de praktijk is dat niet het geval. De 360 was dit seizoen één van de snelste fietsen op de GP-circuits en zó licht dat er een stalen benzinetank gebruikt moest worden om het gewicht te brengen naar 103 kg, het minimum gewicht van de FIM voor deze klasse. De monteur, naar wie een groot gedeelte van alle lof over Husky’s record van ongelooflijke betrouwbaarheid moet gaan, is Pelle Persson.
Maar uiteindelijk, de rijders winnen wat er te winnen valt en Heikki Mikkola won in 1974 het motocross kampioenschap in de 500cc klasse. Hij is de onbetwiste “grote boring” koning van de motocross. Wat, ongetwijfeld, allemaal niets uitmaakt voor zijn maagproblemen, wanneer het seizoen in de komende maand april opnieuw begint.
De fiets zelf is een 360 Husky. Hij meet 354cc’s, heeft een speciale unieke Motoplat ontsteking, Girling gas- schokdempers, Husqvarna voorvork, een chroom-molybdeen frame, een (naar verluidt) standaard achtervork en een opgeboorde cilinder. Dat klinkt allemaal opmerkelijk matig, maar in de praktijk is dat niet het geval. De 360 was dit seizoen één van de snelste fietsen op de GP-circuits en zó licht dat er een stalen benzinetank gebruikt moest worden om het gewicht te brengen naar 103 kg, het minimum gewicht van de FIM voor deze klasse. De monteur, naar wie een groot gedeelte van alle lof over Husky’s record van ongelooflijke betrouwbaarheid moet gaan, is Pelle Persson.
Maar uiteindelijk, de rijders winnen wat er te winnen valt en Heikki Mikkola won in 1974 het motocross kampioenschap in de 500cc klasse. Hij is de onbetwiste “grote boring” koning van de motocross. Wat, ongetwijfeld, allemaal niets uitmaakt voor zijn maagproblemen, wanneer het seizoen in de komende maand april opnieuw begint.