1971
1973
1974
1977
1978
1979
1993
1998
2000
2002
2007
weg van dit internationaal treffen. Enkele uitstappen, waaronder de veteranencross van Gaildorf en vooral Lommel, waar hij midden jaren tachtig nog eens een heroïsch duel uitvocht op de Heeserbergen met DeCoster. Mikkola moest toen nipt de duimen leggen nadat hij in de tweede reeks kreeg af te rekenen met een loskomend handvat zodat gasgeven bijna niet meer mogelijk was. In zijn geboorteland kwam Mikkola bij een demonstratie zwaar ten val waarbij hij zodanig gekwetst raakte dat zijn vrouw Kaija het genoeg vond en de helm voorgoed in de wilgen werd gehangen. "Ik heb op dit moment zelfs geen machine meer, geen enduro, geen motor meer waar ik mijn titels mee behaalde, niks meer. De twee machines in mijn schuur zijn van mijn zoon Antti, maar toen die een wegongeval kreeg kan ook mijn zoon slechts sporadisch op de machine klimmen."
MR: De laatste wedstrijd die je bezocht was de 500cc GP in Ruskeasanta. Wat vind je de grootste veranderingen die in het oog springen in vergelijking met vroeger?
Mikkola: "Het gaat er niet meer zo gemoedelijk aan toe in het rennerspark. Vroeger was iedereen
MR: De laatste wedstrijd die je bezocht was de 500cc GP in Ruskeasanta. Wat vind je de grootste veranderingen die in het oog springen in vergelijking met vroeger?
Mikkola: "Het gaat er niet meer zo gemoedelijk aan toe in het rennerspark. Vroeger was iedereen
elkaars vriend, maar nu heerst er meer vijandschap. En natuurlijk de leeftijd. De piloten beginnen jonger en stoppen als ze de 25 gepasseerd zijn. Toen ik 25 lentes telde kwam mijn top er pas aan."
MR: Indien je terugdenkt aan je carrière, zou je het dan op bepaalde punten over een andere boeg gooien?
Mikkola: "Ik heb het best leuk gehad maar op het vlak van het materiaal zou ik de zaken anders aanpakken. Ik bleef te lang bij Husqvarna en had reeds veel sneller moeten overstappen naar de Japanners. Het is een veronderstelling, maar met een snellere overstap naar Yamaha had ik misschien nog één of meerdere titels kunnen toevoegen."
MR: Wat blijft je mooiste herinnering uit je carrière?
Mikkola: "Natuurlijk mijn eerste wereldtitel 500cc op Husqvarna in 1974. De beslissing viel in Ettelbrück na de eerste reeks, en tijdens de pauze kwam Roger DeCoster met een fles champagne aandraven."
MR: Wat waren in de oude dagen de mooiste zeges?
Mikkola: "Een overwinning op de Citadel in Namen was altijd dat ietsje meer. Ik heb trouwens van mijn
MR: Indien je terugdenkt aan je carrière, zou je het dan op bepaalde punten over een andere boeg gooien?
Mikkola: "Ik heb het best leuk gehad maar op het vlak van het materiaal zou ik de zaken anders aanpakken. Ik bleef te lang bij Husqvarna en had reeds veel sneller moeten overstappen naar de Japanners. Het is een veronderstelling, maar met een snellere overstap naar Yamaha had ik misschien nog één of meerdere titels kunnen toevoegen."
MR: Wat blijft je mooiste herinnering uit je carrière?
Mikkola: "Natuurlijk mijn eerste wereldtitel 500cc op Husqvarna in 1974. De beslissing viel in Ettelbrück na de eerste reeks, en tijdens de pauze kwam Roger DeCoster met een fles champagne aandraven."
MR: Wat waren in de oude dagen de mooiste zeges?
Mikkola: "Een overwinning op de Citadel in Namen was altijd dat ietsje meer. Ik heb trouwens van mijn
"Misschien had ik met een vroegere overstap naar de Japanners nog meer wereldtitels kunnen behalen."
trouwste supporters een schitterend schilderij aangeboden gekregen. Het beeld dat men heeft vastgelegd is dat ik op mijn Yamaha naar boven op de 'Esplanade' jump. Dat schilderij is een van mijn meest gewaardeerde trofeeën."
We verlaten de winkel en kuieren naar de typische, in hout opgetrokken Scandinavische woning, waar we op de bovenverdieping in de trofeeënkamer komen. Een gezellige zithoek omringd door glazen wandkasten waar een groot deel van de bekers, bokalen en medailles liggen. Vier Gouden FIM medailles, die elk een wereldtitel voorstellen, zijn sportief het kostbaarste bezit maar even fier is de Fin op het kleinste bekertje van ergens een voorjaarsrace. De FIM diploma's en pamfletten van zijn Finse titels tooien een ganse muur.
MR: Heb je je zelf ooit als een ster beschouwd?
Mikkola: "Neen, nooit voelde ik me meer dan de anderen. De toppers op dit ogenblik hebben meer problemen met sterallures."
MR: Na jou kwam er nog Pekka Vehkonen, maar daar bleef het dan ook bij en het zal nog wel een hele tijd duren voor er opnieuw een Fin met een gouden plak gaat lopen. Heb je daar een verklaring voor?
MR: Heb je je zelf ooit als een ster beschouwd?
Mikkola: "Neen, nooit voelde ik me meer dan de anderen. De toppers op dit ogenblik hebben meer problemen met sterallures."
MR: Na jou kwam er nog Pekka Vehkonen, maar daar bleef het dan ook bij en het zal nog wel een hele tijd duren voor er opnieuw een Fin met een gouden plak gaat lopen. Heb je daar een verklaring voor?
Zo kondigt Mikkola’s woning zich aan.
Mikkola: "De meeste renners zijn verwend. Wanneer ze een nationale titel winnen, dan denken ze dat ze er al zijn. Maar als ze naar het continent gaan, komen ze van een koude kermis thuis en ontbreekt het hen verder aan moed om verder te gaan."
MR: Tot slot, voel je een speciale band met België?
Mikkola: "Mijn verblijf in België zal altijd een speciale etappe blijven in mijn leven en dat vergeet ik niet. Misschien kom ik deze winter wel op bezoek in jullie land. Pa Boonen was vorige zomer ook hier en wanneer ik naar België kom, dan kunnen we samen op fazantenjacht gaan."
MR: Tot slot, voel je een speciale band met België?
Mikkola: "Mijn verblijf in België zal altijd een speciale etappe blijven in mijn leven en dat vergeet ik niet. Misschien kom ik deze winter wel op bezoek in jullie land. Pa Boonen was vorige zomer ook hier en wanneer ik naar België kom, dan kunnen we samen op fazantenjacht gaan."
Jan Vermeer