“In West-Duitsland raakte ik betrokken bij een massale valpartij, direct na de start. Andy Roberton crashte samen met een Poolse rijder en ik kon de Brit niet meer ontwijken. Het kostte wat tijd alvorens ik er in slaagde om de motor op te lappen en toen ik weer verder kon lag ik al bijna een ronde achter: Voor mij was de wedstrijd voorbij”. Na Beuern verloor Heikki zijn tweede plaats in de tussenstand aan Ake Jonsson: Maar hij kreeg die terug nadat in Apolda de remmen van de Zweedse rijder kapot gingen.

“Dat was een moeilijk race voor mij in Oost-Duitsland, er was heel wat stof en inhalen was een gevaarlijke zaak”.
In de twee laatste Grand Prix’s was Heikki niet in staat om zijn tweede plaats in het kampioenschap vast te houden, in België gevallen en die wedstrijd als achtste geëindigd en zijn motorblok vastgelopen in Luxemburg, moest hij Paul Friedrichs voorbij laten in de eindrangschikking.

Aan het eind van dit gesprek spraken wij over de vooruitzichten op de lange termijn, vooral over de mogelijke aanbiedingen van Japanse fabrieken aan het eind van het seizoen 1973.
“Vanuit technisch oogpunt is mijn HVA net zo competitief als de motor van Suzuki. Het feit dat de Japanners verschijnen op de motocrossmarkt is een goede zaak aangezien het voor de rijders meer kansen biedt om contracten te krijgen. Maar er is een gebrek aan goede GP rijders. Het vergt ongeveer vijf jaar om op internationaal niveau een goede rijder te worden. Ik zal waarschijnlijk wel een paar aanbiedingen krijgen in 1973, maar eerst moet ik goede resultaten halen om die te verdienen”.
Sedertdien heeft de HVA fabriek beslist om Heikki in de 250cc klasse in te zetten, met de hoop dat hij de rijder is die een einde zal maken aan de jarenlange hegemonie van Joël Robert. De volgende GP zal begin april plaatsvinden in Spanje en zal ons waarschijnlijk getuige laten zijn van een directe confrontatie Robert versus Mikkola. Dit zal een beetje Spaanse peper brengen in de klasse die wat eentonig werd door de superioriteit van Robert.