1971
1973
1974
1977
1978
1979
1993
1998
2000
2002
2007
De waarden van zuustofopname en andere prestatiemetingen waren
ongeveer hetzelfde als die van Juha Mieto.
ongeveer hetzelfde als die van Juha Mieto.
Heikki Mikkola, geboren in Mikkeli 1945, begon zijn tweewieler hobby samen met zijn jeugd vriend Martti Pesonen. Aan het eind van de jaren vijftig bewoog Heikki zich voornamelijk voort op bromfietsen toen hij daarvoor de juiste leeftijd had, 14 om precies te zijn. Hij werd echter enthousiast van motoren en een paar jaar later werd de bromfiets ingeruild voor een Ducati - die later weer moest worden teruggebracht omdat hij nog niet in het bezit was van een rijbewijs. Een andere reden zou kunnen zijn dat zoonlief zich niet meer kon "herinneren' dat hij zijn pa op de hoogte had gebracht van zijn inruilactie...
Zijn motorcross carrière begon op 19-jarige leeftijd toen Pesonen een nieuwe Husqvarna kocht en zijn oude Greeves te koop kwam. Hij werd aan Heikki gegeven voor een proefrit en ondanks dat hij er in de wedstrijd 6e op werd kreeg hij de smaak zo te pakken dat hij die zomer nog twee wedstrijden reed. Hij werd 3e in Hyvinkää en 4e in Heinola.
De volgende zomer werd de motor omgeruild voor een Husqvarna, opnieuw een oude motor van Pesonen. Mikkola maakte behoorlijk duidelijk dat hij talent had: 11 overwinningen uit 18 wedstrijden behaalde hij tijdens dat jaar, de laagste klassering was een 5e plaats. In 1966 won Heikki het Finse Enduro kampioenschap maar de pols, die eerder gewond was geraakt tijdens de motocross, leek niet te genezen. Mikkola was klaar om te stoppen. Maar hij deed dat niet en behaalde die zomer zijn eerste GP-punten. De rest is geschiedenis! Vanaf eind jaren 60 begon een bijna 10 jaar durende periode dat Heikki op de motocross circuits regeerde.
In 1970 behaalde hij brons tijdens het wereldkampioenschap voor landenteams. Hij werd 3e in 1972 in de 500cc, 3e in 1973 in de 250cc, 2e in 1975 in de 500cc, werd wereldkampioen 500cc in 1974, 1977, en 1978 en 250cc wereldkampioen in 1976. Daarbovenop veroverde hij acht Finse kampioenschappen en een Fins kampioenschap sneeuwscooter 350cc.
Tijdens zijn actieve jaren woonde Heikki in België waar er betere mogelijkheden waren om gedurende het jaar te trainen. Voetbal, motocross en fietsen waren daar de nationale sporten, dus dat lag toen dan ook voor de hand. Hessu herinnert zich dat hij soms met de
Zijn motorcross carrière begon op 19-jarige leeftijd toen Pesonen een nieuwe Husqvarna kocht en zijn oude Greeves te koop kwam. Hij werd aan Heikki gegeven voor een proefrit en ondanks dat hij er in de wedstrijd 6e op werd kreeg hij de smaak zo te pakken dat hij die zomer nog twee wedstrijden reed. Hij werd 3e in Hyvinkää en 4e in Heinola.
De volgende zomer werd de motor omgeruild voor een Husqvarna, opnieuw een oude motor van Pesonen. Mikkola maakte behoorlijk duidelijk dat hij talent had: 11 overwinningen uit 18 wedstrijden behaalde hij tijdens dat jaar, de laagste klassering was een 5e plaats. In 1966 won Heikki het Finse Enduro kampioenschap maar de pols, die eerder gewond was geraakt tijdens de motocross, leek niet te genezen. Mikkola was klaar om te stoppen. Maar hij deed dat niet en behaalde die zomer zijn eerste GP-punten. De rest is geschiedenis! Vanaf eind jaren 60 begon een bijna 10 jaar durende periode dat Heikki op de motocross circuits regeerde.
In 1970 behaalde hij brons tijdens het wereldkampioenschap voor landenteams. Hij werd 3e in 1972 in de 500cc, 3e in 1973 in de 250cc, 2e in 1975 in de 500cc, werd wereldkampioen 500cc in 1974, 1977, en 1978 en 250cc wereldkampioen in 1976. Daarbovenop veroverde hij acht Finse kampioenschappen en een Fins kampioenschap sneeuwscooter 350cc.
Tijdens zijn actieve jaren woonde Heikki in België waar er betere mogelijkheden waren om gedurende het jaar te trainen. Voetbal, motocross en fietsen waren daar de nationale sporten, dus dat lag toen dan ook voor de hand. Hessu herinnert zich dat hij soms met de
Tegenwoordig gepensioneerd, maar skiën, fietsen en lichaamstraining gaven Heikki Mikkola voordeel in Ruskeasanta 1975. De Husqvarna is getooid met de nummer 1 van het vorig jaar behaalde wereldkampioenschap. Roger De Coster, een andere motocrosslegende, zit op de Suzuki met het nummer 2 en de derde man, op het zadel van de Yamaha, is Håkann Andersson (opmerking van de webeigenaar; het is niet Håkan Andersson maar Åke Jonsson).
Heikki is geselecteerd voor de Amerikaanse Motorcycle Hall of Fame.
Deze medaille en het diploma met zijn naam er op zijn het bewijs van een foto eerbetoon.
Deze medaille en het diploma met zijn naam er op zijn het bewijs van een foto eerbetoon.
auto ver moest omrijden wanneer de wegen waren afgesloten vanwege een wielerwedstrijd. Zijn carrière eindigde in 1979.
"Ik voelde dat het niet meer mogelijk was om wereldtitels te winnen en dan is het moment daar dat je moet besluiten om te stoppen. Na zoveel jaren in de top kan je niet zomaar afkoelen. Na mijn actieve jaren als rijder werkte ik 3 jaar als teammanager voor Yamaha".
Dit soort overheersing zou niet mogelijk zijn geweest zonder regelmatige fysieke training. Van Hessu wordt gezegd dat hij één van de eerste Finse motocross rijders was die echt een atleet was. Gedurende zijn racejaren werkte hij hard om zijn conditie op peil te houden. Buiten het raceseizoen rende en skiede hij veel. En dat doet hij nog steeds. In de 70'er jaren was hij in een Husqvama trainingskamp in Stockholm. Daar was ook een Finse lange afstandsskiër tijdens diezelfde test. "Ik kan mij niet meer alle getallen
"Ik voelde dat het niet meer mogelijk was om wereldtitels te winnen en dan is het moment daar dat je moet besluiten om te stoppen. Na zoveel jaren in de top kan je niet zomaar afkoelen. Na mijn actieve jaren als rijder werkte ik 3 jaar als teammanager voor Yamaha".
Dit soort overheersing zou niet mogelijk zijn geweest zonder regelmatige fysieke training. Van Hessu wordt gezegd dat hij één van de eerste Finse motocross rijders was die echt een atleet was. Gedurende zijn racejaren werkte hij hard om zijn conditie op peil te houden. Buiten het raceseizoen rende en skiede hij veel. En dat doet hij nog steeds. In de 70'er jaren was hij in een Husqvama trainingskamp in Stockholm. Daar was ook een Finse lange afstandsskiër tijdens diezelfde test. "Ik kan mij niet meer alle getallen
herinneren, maar mijn vermogen om zuurstof op te nemen en alle andere capaciteitsgrafieken waren ongeveer hetzelfde als die van Juha Mieto* (een zeer bekende Finse skiër). "Afgelopen winter heb ik ongeveer 2600 kilometer geskied in Lapland en thuis. Ik heb ook veel gefietst, maar dan meest in de lente".
Na zijn motorcrosscarrière kocht Heikki een boerderij en na 12-15 uur werken is er niet veel tijd meer om iets anders te doen. Dat is waarom de lente de beste tijd is voor andere activiteiten. Hij fietst vaak afstanden van 60 km en doet dat meerdere malen per week. Dus zelfs een korte fietsperiode bestaat uit meer dan 1000 km. Toen Hessu jong was had hij een Peugeot racefiets. Hij werd een beetje gedwongen deze te kopen omdat hij van de ene stad naar de ander moest en er niet in slaagde om een lift te krijgen. Hij heeft nu een gewone fiets en dat ziet er wel een beetje vreemd uit.
"Nou, de reden is vrij simpel. Met een gewone fiets hoef ik niet zulke lange tochten meer te rijden", lacht Hessu. Hij is geselecteerd voor de Motorcycle Hall of Fame. Nu is hij gepensioneerd en zijn zoon Antti zet zijn werk voort op de boerderij. Tijdens het interview gaat de telefoon van Hessu en binnen no-time heeft hij zijn eerste fietstocht van de lente gepland met een vriend. Het kan niet lang meer duren voordat het seizoen van start gaat.
Na zijn motorcrosscarrière kocht Heikki een boerderij en na 12-15 uur werken is er niet veel tijd meer om iets anders te doen. Dat is waarom de lente de beste tijd is voor andere activiteiten. Hij fietst vaak afstanden van 60 km en doet dat meerdere malen per week. Dus zelfs een korte fietsperiode bestaat uit meer dan 1000 km. Toen Hessu jong was had hij een Peugeot racefiets. Hij werd een beetje gedwongen deze te kopen omdat hij van de ene stad naar de ander moest en er niet in slaagde om een lift te krijgen. Hij heeft nu een gewone fiets en dat ziet er wel een beetje vreemd uit.
"Nou, de reden is vrij simpel. Met een gewone fiets hoef ik niet zulke lange tochten meer te rijden", lacht Hessu. Hij is geselecteerd voor de Motorcycle Hall of Fame. Nu is hij gepensioneerd en zijn zoon Antti zet zijn werk voort op de boerderij. Tijdens het interview gaat de telefoon van Hessu en binnen no-time heeft hij zijn eerste fietstocht van de lente gepland met een vriend. Het kan niet lang meer duren voordat het seizoen van start gaat.